पावनपाट्या
CoreView च्या पावनखिंड मोहिमेची तयारी सुरू झाली तेंव्हाच रेसोर्टच्या शिरगावकरांच्या पुणेरीपणाची खात्री पटली होती. आयोजकांच्या हाती एक नकाशा देऊन काकानी “ कऱ्हाडपासून हा नकाशा follow करा, बावळटासारखे खिडकीतून रस्त्यातल्यांना वाट विचारू नका. चिपळूणला पोहचाल!” असा सज्जड दम भरला होता.
त्याला घाबरून, आम्ही कराडपासून overbridge मोजायला लागलो. पाच overbridge पार केले की वळायचा हुकूम होता.
पावनखिंड रेसोर्टला पोहोचल्यावर, लाल काव मारलेल्या इमारती आणि हिरव्या झाडीपेक्षा नजरेत काय भरले असेल तर जागोजागी उगवलेल्या पाट्या. वावरताना, एखाद्या गोष्टीबद्द्ल तुम्हाला प्रश्न पडायच्या बरोबर 30 सेकंद आधी त्या प्रश्नाचे निरसन करणारी पाटी तिथे हमखास तुमच्याकडे “मला वाटलंच!” अश्या भावाने पहात उभी असायची.
म्हणजे असे बघा की चहा प्यायला गेल्याबरोबर चहा - कॉफी - बिनसाखर इ. तर सगळे लिहतात. पण तुम्ही चहा संपवून हातातला कागदपेला कुठे … असा विचार करेपर्यंत समोर 2 नळकांडी आणि त्यावर पाट्या “रिकामे ग्लास”, “वापरलेले चमचे”
बाथरूमच्या दिवसा सुरू असलेल्या ट्युबकडे तुम्ही कटाक्ष टाकला - पाटी - “ट्युबचे बटण उजव्या बाजूला आहे”
घरावर पाटया - दारावर पाट्या(डासापासून बचावासाठी हे बंद ठेवा!!)
किचनबाहेर एक घंटा टांगलेली आणि तिच्याशेजारी अर्थातच एक पाटी - “तुम्हाला काही हवे असल्यास ही वाजवा” मी तर, यादी सुरू केली - एक Iphone, एक YSL पर्स. पण घंटी वाजवायची हिम्मत नाही केली. :)
दुसऱ्या दिवशी जंगल सफारीला जाताना - काय घालावे, काय खावे, काय बरोबर न्यावे ह्याचा पाटीप्रबंध, खोलीत for our reading pleasure - टांगलेला होता.
ह्या उपोद्घातासकट.
पुणेकर मी त्यांच्यावर बेहद्द खूष होते. काकांच्या पाट्या होत्याच तश्या to the point and absolutely unapologetic.
आम्ही तिथे गेलो तेंव्हा दस्तूरखुद्द तिथे उपस्थित नव्हते, परदेशदौऱ्यावर गेले होते. आमच्याबरोबर असते तर त्यांनी काय सूचना दिल्या असत्या हा विचार आमच्या मनात यायच्या 30 सेकंद आधी, you guessed it, काकांचा खणखणीत आवाज कानात निनादला “ऐका ऐका ऐका” आणि ते सफरभर जणू आमच्याबरोबर होते.
आम्ही, काय पहावे, कुठे पहावे, काय खावे, कश्याबरोबर खावे हे त्यानी सांगितले. तिथे आम्ही वाचणार नाही हे माहित असल्याने, त्यानी श्राव्य (audio) पाट्या बनवल्या होत्या! जंगलातल्या भोजनस्थाळी तर … जे नव्हते ( restrooms) त्याच्याही पाट्या होत्या! This was like black belt in पाट्या I guess!
आपल्याला ISO standardization or setting of processes बद्दल माहीत आहे, की कोणतीही क्रिया ही व्यक्तिसापेक्ष न राहता, जो जागेवर उपलब्ध आहे त्याला ती करता आली पाहिजे. पावनखिंड resort, ह्या concept एक paradox आहे. काका तिथे नाहीत, तरीही त्यांनी तयार केलेली process follow केल्याने तिथली मंडळी, सगळा कारभार सुरळीत चालवतात. 150 लोकांचे आदरातिथ्य करतात. पण खरंतर ते काका आहेत म्हणून ते हे करू शकले!
वरील टिपणात, तुम्हाला एका इच्छूक(wannabe) पुणेकराचा पोहोचलेल्या पुणेकराला घातलेला कुर्निसात दिसला नाही तर त्याला तुमचा न-पुणेकरपणा कारणीभूत आहे हे ध्यानात घ्या! -लेखनसीमा.
And now, for the people who don't understand marathi -At the outset, let me seriously urge you to learn marathi!
No not only because my English is not good enough to convey the gist ( Which it is not but that is besides the point) but simply to really appreciate the literary gems in marathi, called Puneri Patya. Their, pointedness, their presumption wit is absolutely lost in translation. So Mitron(can you get the same context in “friends”?), learn marathi. Till you do that …
here is what I noticed about Pawankhind resort, We already were sure that the resort was owned by a Puneri, when the planning for the Pawankhind campaign started. Kaka had given a map to the organizers and sternly instructed them “ follow this map to the dot, dont lean from the bus window and ask the passerby for directions like an idiot! You will directly reach Chiplun!” suitably chastised, we started counting the overbridges, as soon as we reached Karhad. Our instructions were to turn to the service roads after crossing the fifth overbridge.
The most striking feature of the resort was not the red buildings, not the greenery but the signposts (paTya) sprouting everywhere. As you roamed around, just 30 seconds before a question occurred to you, a sign sign answering it was staring at you implying “I thought as well” kind of feeling.
Case in point, when you go to get a cup of tea - Tea - sugar - without sugar is expect. But just as you are finishing the tea, with the disposable glass in hand start looking … there in front of you are 2 pipes with signs “used cups” and “used spoons”
You look at the solar tube in the bathroom ON even in the daylight disdainfully, a sign “the tube switch is on the side”
Signs in the room - signs on the door ( “Keep this closed at all times if you don'twant mosquitos inside”)
A bell hanging outside the kitchen serving window, of course with a sign “If you want something ring this” I started compiling a list - an iphonex - a YSL purse … didn't dare
There was a thesis like sign posted in the room instructing you what to wear what to eat, what to carry along for your reading pleasure, with an interesting epilog that simply cannot be translated
As a Puneri I really love this man. The signs were really that good. “To the point and absolutely unapologetic
Kaka himself was not present at the resort when we visited. - He was traveling abroad. What he would have said if the was there-just 30 seconds before we could form this question - you guessed it, Kaka’s voiced boomed on the PS system urging us to pay attention.
He was with us throughout the picnic knew we wouldn't read, he had created audio signs.
At the Barbeque in the Jungle - there were signs for something that was not there (the restrooms).Now that is what I call the blackbelt in Puneri Patya.
We talk about ISO standardization or setting of processes. That any task should not be person dependant. It should be possible to get executed, by anyone who can follow the process. Pawankhind present. But that is possible because Kaka sets it so
.Now if you are a true Punekar, you would know that this note is actually a tip of the hat of a wannabe Punekar to a true blue Punekar.
पावनखिंड रेसोर्टला पोहोचल्यावर, लाल काव मारलेल्या इमारती आणि हिरव्या झाडीपेक्षा नजरेत काय भरले असेल तर जागोजागी उगवलेल्या पाट्या. वावरताना, एखाद्या गोष्टीबद्द्ल तुम्हाला प्रश्न पडायच्या बरोबर 30 सेकंद आधी त्या प्रश्नाचे निरसन करणारी पाटी तिथे हमखास तुमच्याकडे “मला वाटलंच!” अश्या भावाने पहात उभी असायची.
म्हणजे असे बघा की चहा प्यायला गेल्याबरोबर चहा - कॉफी - बिनसाखर इ. तर सगळे लिहतात. पण तुम्ही चहा संपवून हातातला कागदपेला कुठे … असा विचार करेपर्यंत समोर 2 नळकांडी आणि त्यावर पाट्या “रिकामे ग्लास”, “वापरलेले चमचे”
बाथरूमच्या दिवसा सुरू असलेल्या ट्युबकडे तुम्ही कटाक्ष टाकला - पाटी - “ट्युबचे बटण उजव्या बाजूला आहे”
घरावर पाटया - दारावर पाट्या(डासापासून बचावासाठी हे बंद ठेवा!!)
किचनबाहेर एक घंटा टांगलेली आणि तिच्याशेजारी अर्थातच एक पाटी - “तुम्हाला काही हवे असल्यास ही वाजवा” मी तर, यादी सुरू केली - एक Iphone, एक YSL पर्स. पण घंटी वाजवायची हिम्मत नाही केली. :)
दुसऱ्या दिवशी जंगल सफारीला जाताना - काय घालावे, काय खावे, काय बरोबर न्यावे ह्याचा पाटीप्रबंध, खोलीत for our reading pleasure - टांगलेला होता.
ह्या उपोद्घातासकट.
पुणेकर मी त्यांच्यावर बेहद्द खूष होते. काकांच्या पाट्या होत्याच तश्या to the point and absolutely unapologetic.
आम्ही तिथे गेलो तेंव्हा दस्तूरखुद्द तिथे उपस्थित नव्हते, परदेशदौऱ्यावर गेले होते. आमच्याबरोबर असते तर त्यांनी काय सूचना दिल्या असत्या हा विचार आमच्या मनात यायच्या 30 सेकंद आधी, you guessed it, काकांचा खणखणीत आवाज कानात निनादला “ऐका ऐका ऐका” आणि ते सफरभर जणू आमच्याबरोबर होते.
आम्ही, काय पहावे, कुठे पहावे, काय खावे, कश्याबरोबर खावे हे त्यानी सांगितले. तिथे आम्ही वाचणार नाही हे माहित असल्याने, त्यानी श्राव्य (audio) पाट्या बनवल्या होत्या! जंगलातल्या भोजनस्थाळी तर … जे नव्हते ( restrooms) त्याच्याही पाट्या होत्या! This was like black belt in पाट्या I guess!
आपल्याला ISO standardization or setting of processes बद्दल माहीत आहे, की कोणतीही क्रिया ही व्यक्तिसापेक्ष न राहता, जो जागेवर उपलब्ध आहे त्याला ती करता आली पाहिजे. पावनखिंड resort, ह्या concept एक paradox आहे. काका तिथे नाहीत, तरीही त्यांनी तयार केलेली process follow केल्याने तिथली मंडळी, सगळा कारभार सुरळीत चालवतात. 150 लोकांचे आदरातिथ्य करतात. पण खरंतर ते काका आहेत म्हणून ते हे करू शकले!
वरील टिपणात, तुम्हाला एका इच्छूक(wannabe) पुणेकराचा पोहोचलेल्या पुणेकराला घातलेला कुर्निसात दिसला नाही तर त्याला तुमचा न-पुणेकरपणा कारणीभूत आहे हे ध्यानात घ्या! -लेखनसीमा.
And now, for the people who don't understand marathi -At the outset, let me seriously urge you to learn marathi!
No not only because my English is not good enough to convey the gist ( Which it is not but that is besides the point) but simply to really appreciate the literary gems in marathi, called Puneri Patya. Their, pointedness, their presumption wit is absolutely lost in translation. So Mitron(can you get the same context in “friends”?), learn marathi. Till you do that …
here is what I noticed about Pawankhind resort, We already were sure that the resort was owned by a Puneri, when the planning for the Pawankhind campaign started. Kaka had given a map to the organizers and sternly instructed them “ follow this map to the dot, dont lean from the bus window and ask the passerby for directions like an idiot! You will directly reach Chiplun!” suitably chastised, we started counting the overbridges, as soon as we reached Karhad. Our instructions were to turn to the service roads after crossing the fifth overbridge.
The most striking feature of the resort was not the red buildings, not the greenery but the signposts (paTya) sprouting everywhere. As you roamed around, just 30 seconds before a question occurred to you, a sign sign answering it was staring at you implying “I thought as well” kind of feeling.
Case in point, when you go to get a cup of tea - Tea - sugar - without sugar is expect. But just as you are finishing the tea, with the disposable glass in hand start looking … there in front of you are 2 pipes with signs “used cups” and “used spoons”
You look at the solar tube in the bathroom ON even in the daylight disdainfully, a sign “the tube switch is on the side”
Signs in the room - signs on the door ( “Keep this closed at all times if you don'twant mosquitos inside”)
A bell hanging outside the kitchen serving window, of course with a sign “If you want something ring this” I started compiling a list - an iphonex - a YSL purse … didn't dare
There was a thesis like sign posted in the room instructing you what to wear what to eat, what to carry along for your reading pleasure, with an interesting epilog that simply cannot be translated
As a Puneri I really love this man. The signs were really that good. “To the point and absolutely unapologetic
Kaka himself was not present at the resort when we visited. - He was traveling abroad. What he would have said if the was there-just 30 seconds before we could form this question - you guessed it, Kaka’s voiced boomed on the PS system urging us to pay attention.
He was with us throughout the picnic knew we wouldn't read, he had created audio signs.
At the Barbeque in the Jungle - there were signs for something that was not there (the restrooms).Now that is what I call the blackbelt in Puneri Patya.
We talk about ISO standardization or setting of processes. That any task should not be person dependant. It should be possible to get executed, by anyone who can follow the process. Pawankhind present. But that is possible because Kaka sets it so
.Now if you are a true Punekar, you would know that this note is actually a tip of the hat of a wannabe Punekar to a true blue Punekar.
Comments
Post a Comment